παρακειμένως

Α

επίρρ.

1. κοντά, παράλληλα, παραδίπλα («φησὶ σκύφον εἶναι παρακειμένως ἔχοντα τὰ ὦτα καθάπερ αἱ διάπρῳροι τῶν νεῶν», Αθήν.)

2: μετά από αυτά, έπειτα

3. με όμοιο τρόπο, ομοίως

4. με ευκολία, εύκολα, με ετοιμότητα, εκ τού προχείρου («ἵνα ἑτοίμως δύνηται και παρακειμένως πρὸς τὰ ἐμπίπτοντα ἀπαντᾱν», Αρριαν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μτχ. παρακείμενος τού παράκειμαι + επιρρμ. κατάλ. -ως].